روايه بقلم منار همام
انا عايز فطار فخم كدا زى الى متعود عليه في لندن ماشي لقيت شهد نايمه قلت اجى اقولك
ام نسمه حاضر يا حبيبي من عنيا انا هروح اصحيه هى المفروض تبقا صاحيه من بدرى
عبدالرحمن هروح انام ساعه لحد ما تجهزوا
عبدالرحمن طلع وراح اوضته وامه استنت لما اتاكدت انه نام وراحت لشهد
انتى يا زفته ازى تنامى لحد دلوقتي
شهد بس انا صاحيه من بدرى يا ست هانم و
شهد بحزن اسفه
ام نسمه يلا اخلصي عايزاكى تعملى اكل فخم لعبدالرحمن زى الى كان بياكله برا
شهد بس هو قلي عايز فول وطعميه واكل بلدى
ام نسمه بنت زباله مش هتبطلى الكدب الى فيكى غورى يلا اعملى زى ما قلتلك
شهد حاضر
بعد وقت على السفره شهد بتحط الطبق
شهد الدموع نزلة من عيونها
عبدالرحمن اي دا بجد هى قلتلك كدا
ام نسمه ايوه والله
عبدالرحمن بص لشهد
انا قلتلك كدا
شهد حسة انه زي امه واخته بيطلعوها كدابه
لا انت مقلتليش حاجه
عبدالرحمن شهد استنى
شهد وقفت
عبدالرحمن بص لامه
انا طلبت من شهد فعلا يا ماما
ام نسمه بتوتر مش فاهمه
عبدالرحمن طلبت من شهد فول وطعميه
ام نسمه والى طلبتهمنى
عبدالرحمن فعلا طبت منك برضو
ام نسمه مش فاهمه عايز توصل ليه يا عبدالرحمن
عبدالرحمن هى قلتلك يا ماما الى انا قلتلهولها
ام نسمه مش فاهمه برضو يا عبدالرحمن
عبدالرحمن الرحمن نزل
نسمه في اي يا ماما مش فاهمه
ام نسمه اخوكى بيدور ورايا عيزله واقفه بصت لشهد
شهد پخوف والله ما عملت حاجه
ام نسمه عارفه يا حبيبتي
عند ام زياد فتحت الباب للى بيخبط
عبدالرحمن ازيك يا حبيبى خالتك
عبدالرحمن ببتسامه ازيك يا خالتوا عامله ايه
ام زياد تعاله اخدل يا حبيبي انا الحمدلله بخير
امال فين زياد
ام زياد نايم يا حبيبي
عبدالرحمن كويس علشان عايز اتكلم معاكى
ام زياد تتكلم معاى في اي
عبدالرحمن نقعد بس الاول
ام زياد قعدت وعبدالرحمن قعد
ام زياد خير يا حبيبي قلقتنى
عبدالرحمن البنت الى اسمها شهد الى شغاله في بيتنا اي حكيتها
ام زياد وشمعنا جاى تسالنى انا
عبدالرحمن مش هكدب عليكي في الاول شفتها قلت خدامه وخلاص وبعدين لحظة كره امى ليها قلت عادى في ناس كتيره مش بتحب تدى وشه للخدامات بس بعدين اكتشفت ان امى مش بطيقه وبتلبسه حاجات زى الكدب وان ايدها طويله ومبارح كنت بكلم زياد وقلي ان من يوم ما البنت دى جات وانتى مخاصمه امى
عبدالرحمن مش هتقلي حاجه
ام زياد كل الى هقولهولك البنت دى مش خدامه دى بنت سيد امك وبنت ناس بس اهو لما البقره بتقع تكتر سكاكينه والبنت دى تبقا قريبه منك جدا
عبدالرحمن مش فاهمه حاجه
ام زياد انا مش عايز مشاكل مع امك يا عبدالرحمن وعلشان خاطر البت الغلبانه الى امك جايه عليها انا قلتلك حاجه بسيطه عنها بس هو دا الى هقدر اقلهولك
زياد طلع من اوضته اي دا عبدالرحمن صباح الفل
عبدالرحمن صباح النور
زياد اعمليلنا الفطار يا ماما
عبدالرحمن لا انا فاطر هنزل دلوقتي
زياد في حاجه
عبدالرحمن لا يا عم مفيش جاى اسلم على خالتى
زياد! ماشي يسطا
عبدالرحمن نزل وزياد بص لامه
كان عايز اي
ام زياد بيسال على الخدامه الى اسمها شهد
زياد هى اي حكايتها يا ماما
بصحيح
ام زياد هتعرف قريب
